Prolog

     - Anakin! Anakinie błagam Cię pomóż mi!

     Błagalne wołania o pomoc, przesączone cierpieniem i strachem odbijały się niczym echo w głowie Anakina Skywalkera. Niespokojnie wiercił się w łóżku, chcąc ją ratować, ale jakaś dziwna bariera mu to uniemożliwiała. Atakował ją mieczem świetlnym – na próżno.

     A ona tam leżała i cierpiała.

     Umierała.

  Rycerz Jedi czuł narastającą wściekłość. Dlaczego nie może jej uratować?! Co stoi na przeszkodzie?! Bezradność, niewiedza niszczyła go od środka, ponieważ przez to umierała ona. Chciał jej pomóc, uratować od bólu, ale nie mógł. Mógł tylko się przyglądać.

     - Anakinie, proszę, już dłużej nie wytrzymam!

     Łzy pociekły mu po policzkach, opadł na kolana i schował twarz w dłoniach. Lekko pociągną się za włosy i siedział tak na piętach skulony, załamany i pokonany Anakin Skywalker.

     Co najśmieszniejsze nie przegrał w walce, o nie. Nie zabił go Sith czy inny separatysta. Zabiła go miłość do niej. Miłość do kogokolwiek była zagrożeniem.

~*~

Witam moich pierwszych czytelników i dziękuję za przeczytanie tego krótkiego prologu. Chciałabym przeczytać szczere opinie, ale cóż, przecież nikogo do komentowania nie zmuszę. Do następnego postu! :)