Prolog.

Zawsze zadziwiała mnie jedna rzecz, której do tej pory nie potrafiłem wyjaśnić logicznie. Wydaje mi się, że chyba po prostu nie ma łatwego wyjaśnienia na to, co mnie trapi. Będąc dzieckiem, młodym niewolnikiem na Tatooine wszystko było proste. Pragnąłem być bohaterem, pragnąłem pomagać innym. Pragnąłem być Jedi.

W moich pragnieniach wszystko było łatwe. Pragnienia te, dzisiaj są moim największym zmartwieniem.

Już na szkoleniu przekonałem się o podstawowej zasadzie panującej w świecie: „tylko silniejsi przetrwają, słabsi są skazani na zgubę”. Jakby nie patrzeć – jest to prawda. Ale to właśnie my – silniejsi – odpwiadamy za bezpieczeństwo tych słabszych. To ogromne brzemię, które coraz bardziej zaczynało na mnie ciążyć.

Byłem wzorowym uczniem mistrza Kenobiego, uwielbiałem słuchać jego pochwał. W pewien sposób podsycały moje ego, a ja tego potrzebowałem. Wtedy jeszcze nie widziałem co...

Kartka została przerwana, kończąc list w środku zdania. Liley stała osłupiała w swojej kwaterze, wpatrując się w pognieciony świstek papieru. Wiadomość na pewno została napisana przez Anakina Skywalkera. Liley nie potrzebowała jednak wskazówek w postaci „niewolnika na Tatooine”, bądź „byłem wzorowym uczniem mistrza Kenobiego”. Wystarczył charakterystyczny, kursywy styl pisma. Wywnioskować się dało, że pisząc list, Anakin się spieszył.

Wiadomość szybko trafiła w ręce Rady Jedi. Nikt jednoznacznie nie skomentował postępowania Skywalkera, wszystkie myśli zawisły jednogłośnie w powietrzu.

Oczywiście rozpoczęły się nieuchronne poszukiwania. Liley szukała na własną rękę i nikt nie próbował jej powstrzymać. Tylko Cameron podchodziła sceptycznie do zachowania dziewczyny. Po przeczytaniu urywku wiadomości... również się zmieniła. Jakby nie miała po co żyć.

List od Anakina Skywalkera poruszył wszystkich.

Niedługo potem wybuchła wojna pomiędzy odradzającym się Imperium Sithów, a Republiką. Sithowie zaatakowali znienacka, bombardując przy tym senat, zabijając setki istnień. Jeszcze więcej straciło życie podczas kolejnych bitew.

Obecnie jednak bazowano na słabym traktacie pokoju. Imperium Sithów istniało, a kolejna wojna wisiała w powietrzu. W każdej chwili spodziewano się kolejnych ataków, życie stało się niespokojne.

To, czego wszyscy się obawiali – stało się. Atmosfera wszędzie była napięta, wiele rodzin opuściło Coruscant bojąc się kolejnych zamachów. Podejrzewano, że kolejnym celem będzie Świątynia Jedi. Ale czy to prawda?

~*~

Wakacje, wakacje... i już po wakacjach. Rozpoczęłam trzecią klasę technikum z wielką niechęcią, po „krótkim wolnym”. Jak się okazało, nauki od początku jest po pachy, a ja znów mam mało czasu dla siebie. 

Życie. 

Osiemnastka już mi stuknęła i strasznie się z tego powodu cieszę. Miałam przyjęcie w restauracji (dla rodziny), w życiu nie spodziewałabym się, że będzie tak fajnie! Przyjemne i kulturalne grono – to jest to co ja lubię!

Aha, i pozwolę sobie pochwalić się zdanym egzaminem na prawo jazdy! :)

Pozdrawiam!

Do następnego! ;)