Rozdział 7 "Ludzie są go­towi uwie­rzyć we wszys­tko, tyl­ko nie w prawdę."

„Śmierć jest łatwa, szybka. 

Żyje jest trudniejsze.” 

~*~

Alma stała na środku okrągłej sali wśród Mistrzów Jedi wchodzących w skład Rady. Kobieta zadziwiała strażników pokoju swoją odwagą, pewnością siebie i wyniosłością. Udzieliła cennych informacji, które pomogą w śledztwie. Jedynie Mistrz Syfo-Dias przyglądał się najemniczce z podejrzliwością wypisaną na twarzy.

– Dylana współpracuje z ludzkim mężczyzną o imieniu Ragner. Tworzą zespół.

– Dlaczego polują na senator Naboo? - Mace Windu podrapał się po łysinie, udając zainteresowanie, chociaż ciężko było jej uwierzyć. Informacje o sprawcach zamachu mają praktycznie podane na tacy. Czy warto ufać dla łatwego źródła?

– Huttowie wystawili ofertę, którą są zainteresowani najpopularniejsi i najbardziej niebezpieczni łowcy nagród. Hutt o imieniu Naless Thour zdobyła coś tak cennego, za co mogą zapłacić jedynie głową Padme Amidali, to jest karta przetargowa.

– Czy wiesz co to jest? – Organa wierzyła kobiecie. Intuicja podpowiadała jej, że informacje są bardzo cenne i Jedi będą musieli się temu przyjrzeć.

– Nie. Niektórzy mówią, że to stary komputer pokładowy wart fortunę. Inni mówili, że prowadzi do nowej planety wyposażonej w nowe, cenne surowce.

Cameron uniosła brew. Jedi nie byli zainteresowani rozwojem wydarzeń na Hutta. Planeta była neutralna, nie podlegała władzom Republiki, chociaż ci bardzo chcieliby to zmienić. Głównie ze względu na handel żywym towarem i niewolnictwem.

– Słyszałam też, że Imperium się odbudowuje. Sithowie również są zainteresowani ofertą Nalessy Thour.

Mistrzowie praktycznie w jednej sekundzie zesztywnieli, głos pierwszy odzyskał Mistrz Syfo-Dias.

– Zdajesz sobie sprawę z tego, co właśnie powiedziałaś? Dwóch Sithów nie dałoby rady odbudować Imperium. Imperium Sithów upadło, użytkownicy Ciemnej Strony...

- Rozumiem twoje oburzenie – przerwała Alma Crust. – Pamiętaj jednak, że nie wiecie, gdzie Sithowie się ukrywają, ilu ich jest, co robią i co planują. Stworzyli skuteczną zasłonę Mocy jeśli nie potraficie ich odnaleźć. Równa to się temu, że mają zamiar zrobić coś strasznego, co na pewno odbije się na Republice. A śmierć Padme Amidali jest dopiero początkiem.

– Czegoś tu nie rozumiem – wtrącił Mistrz Karesh, rasy togruta. – Dlaczego polują na senator Amidalę? Czym takim naraziła się huttom?

Alma odwróciła się w jego stronę. Jej zielone oczy przenikały go na wylot. Najemniczka była dość egzotycznej urody, wysoka i wysportowana, pewnej postawy. Włosy czarne, długie i kręcone. Trochę skośne oczy i prosty nos oraz wydatne usta. Ciężko było ją przejrzeć.

– Tego nie wiem. Nie pokazuję się na Hutta.

Cameron szybko domyśliła się tego, co miała na myśli Alma.

– Byłaś tam niewolnicą i ledwo uciekłaś.

Alma tylko nieznacznie skinęła głową.

– Czy... – zaczął Windu lecz wtedy wszyscy Jedi poczuli dziwny wstrząs, który unieruchomił ich na chwilę.

Było to dziwne uczucie, zimne. Dotknęła ich determinacja, ból i troska, oraz obawa.

– Młody Skywalker i Obi-Wan wrócili – odparł Yoda.

♫♫♫

Cameron, Liley, Alma, Windu, Yoda oraz Anakin stali za szklaną ścianą oddzielającą ich od pokoju Kenobiego, w którym leżał przypięty do różnych urządzeń przytrzymujących go przy życiu. Anakin streścił reszcie zajście na Korriban. Opowiedział o zeltronce i o dziwnym rytuale, o walce.

– Skoro błyskawic użyła silnych, uczennicą nie może być – powiedział Yoda.

– Więc mieli do czynienia z Lady Sith? - W głosie Cameron rozbrzmiewało niedowierzanie.

– Na pewno była doświadczona, wiedziała co robi. Nie bała się nas, nie zwątpiła siebie ani przez chwilę. – Anakin był poirytowany, że musi się powtarzać. Czego oni nie rozumieją? – Było to jednak trochę dziwne, ze względu na jej opanowany gniew. Jeszcze nigdy nie spotkałem się z czymś takim. Sithowie pałają wściekłością.

– Zamiast o tym rozmawiać – wtrąciła Liley. – Zastanówmy się jak mu pomóc.

Z sali lekarskiej wyszła uzdrowicielka, zielona twi'lekanka o imieniu Roselie.

– W krwi ma dziwną substancję o nazwie herobnyda. Jest to trucizna, nie potrafię powiedzieć skąd tam się wzięła. Możliwe, że spowodowały to poparzenia wynikające z błyskawic Ciemnej Strony.

– To możliwe? – spytała Moore.

Windu uniósł pytająco brew.

– Tak, możliwe. Jednak jest to sztuka niezwykle trudna, Sithanka musi być naprawdę potężna. Musimy być czujni.

–  Czy da się mu jakoś pomóc? – spytał Anakin Roselie.

Twi'lekanka nie zdążyła się odezwać, ubiegła ją Organa.

- Tak, trzeba zrobić wywar z kwiatu Merkui. Ta roślina rośnie tylko na Kashyyk. Mogę tam polecieć, dobrze znam się planetę i umiem porozumiewać się z wookiech.

Yoda skinął głową.

– Dobry pomysł to jest, mistrzyni. Natomiast Liley i Mace Windu, na Hutta polecicie. Zakamuflujcie się i łowców nagród udajcie. Jak najwięcej dowiedźcie się.

– A ja, mistrzu? – spytał Anakin dalej wpatrujący się w swojego rannego mistrza. Miał wyrzuty sumienia, że do tego dopuścił.

– Ty odpocznij...

Nagle podwójne białe drzwi na korytarz otworzyły się i staną w nich zadyszany Bail Organa, opierający się prawą ręką o framugę.

– Gdzie... gdzie Padme? – Rozpacz, którą miał w głosie zdołowała Cam.

– Co... o czym ty mówisz? – Głos Skywalkera zawieszał się. Miał nadzieję, że nie usłyszał dobrze.

Mistrzyni Organa przygryzła wargę.

– Dwoje łowców zaatakowali na kolacji u kanclerza, chcieli zabić Padme, ale nic jej nie jest. Teraz ogląda ją lekarz.

Spojrzenie, jakim przeszył ją Anakin było bolesne. Czuła mrowienie na skórze, jeszcze chyba nigdy nie widziała go tak rozzłoszczonego. Cameron nie rozumiała tej agresji. Gdyby mógł, to zgniótłby ją wzrokiem, nie patrząc nawet na łączącą ich przyjaźń.

– Pozwoliłyście żeby...? – Anakin uderzył pięścią w ścianę i wyszedł. Mistrz Yoda uważnie się jemu przyglądał.

– Padme jest w sali nr. 14 z doktorem Beralsem. – Bail skinął na podziękowanie Cameron i wyszedł.

– Pójdę przygotować statek im szybciej wybiorę się na Kashyyk tym lepiej. – Spojrzała po reszcie i wyszła.

Frachtowiec "Zorza", czekał cierpliwie w hangarze, aż jego właścicielka będzie potrzebowała z niego skorzystać. Droid astromechaniczny P4-G2 wszedł za Cameron na pokład popiskując radośnie.

– Czeka nas ważna misja, musimy się streszczać, żeby uratować Mistrza Kenobiego.

Droid zapiszczał już mniej radośnie.

– Nie martw się, damy radę. Z twoją pomocą poprowadzimy nasz statek na Kashyyk, a potem będzie już tylko z górki.

Tak myślała.  

~*~

Aaaa!  *omg*

Jestem wreszcie! Mimo, że wszystko na tego bloga jest już napisane i gotowe, ja i tak muszę opierdzielać się ze wstawieniem, (lenistwo lvl hard). Ostatnio tak pochłonęła mnie gra w Outlast'a, że zapomniałam o bożym świecie. A przecież jest jeszcze dodatek, więc znikam ponownie na jakiś czas. 

Co do rozdziału... dziś krótko. Nie jestem z niego zadowolona, ale co mogę zrobić? Napisałam te opowiadanie z rok temu. Przypominam, że na bieżąco piszę Nie ma neutralności w Mocy, wejdź na mojego drugiego bloga i przejdź na Ciemną Stronę Mocy. :)

Za wszystkie błędy przepraszam i wgl ;D

Pozdrawiam.